بررسی عوامل اجتماعی و فرهنگی مؤثر برسبک زندگی خودمراقبتی شهروندان

«خودمراقبتی» ،یکی از ابعاد مهم سبک زندگی سلامت محور می باشد. افرادی که دارای درجه بالایی از خود مراقبتی هستند، به سلامت خود ارزش قائل شده و سعی می کنند کمتر بیمار شده و درصورت بیماری، تلاش می کنند زودتر سلامتی خود را بازیابند. در مقاله حاضر، ارتباط بین بعضی از عوامل اجتماعی و  بعد خودمراقبتی مورد بحث قرار گرفته و برای تبیین مسئله، از نظریه های جامعه شناسی استفاده شده است. روش تحقیق، پیمایشی و ابزار اندازه گیری، پرسش نامه ی بسته، می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی شهروندان بالای 15 سال شهر تبریز به تعدد 1106731 نفر (بر اساس آمار سال 1385) می باشد که از این تعداد، 752 نفر بر اساس فرمول کوکران و به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای انتخاب گشته­اند. هم چنین داده های گردآوری شده از طریق نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته های تحقیق حاضر نشان می دهد که خودمراقبتی شهروندان بر حسب وضعیت تأهل و طبقه اجتماعی آن ها متفاوت بوده و با متغیرهایی چون سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی، سرمایه اقتصادی، شاخص حجم بدن، جذابیت بدنی، ارزش سلامتی، احساس بی قدرتی و مدیریت بدن ،رابطه معناداری دارد. هم چنین بر اساس یافته ها،  متغیرهای مانده در مدل رگرسیونی (سرمایه اجتماعی، احساس بی قدرتی، شاخص حجم بدن، ارزش سلامت و جذابیت بدنی) توانسته اند 25 درصد از تغییرات مربوط به متغیر خودمراقبتی را تبیین نمایند. سایر تأثیرات ،مرتبط با متغیرهای دیگری بوده است که در تحقیق به آن ها پرداخت نشده است.